| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
włóczyłam się dziś po sklepach w Opolu... zainwestowałam w żakiet, spodnie na kant, białą bluzkę, sweterek, buty... w sumie ładnych kilkaset złotych poszło :/
to nic innego jak kapitał początkowy - czyli najpierw zainwestuj w siebie, a później idź do pracy. Ale teraz przynajmniej wyglądam jak prawdziwa business woman, chociaż chyba jeszcze brakuje mi takiego pogardliwego i wywyższającego spojrzenia;) ale tego akurat nie chcę sobie przysposabiać:)
dziś wybrałam się na spacer ze znajomymi... 2 pary+ja... teoretycznie powinnam się czuć przy nich jak piąte koło u wozu... ale wcale tak nie było
w Krakowie jak często są wyjścia typu "kilka par i ja" - rezygnuję... po prostu źle się czuję widząc jak się obściuskują, całują, jak rozmawiają tylko ze sobą.... ewidentnie nie pasuję do takich imprez...
natomiast tu u siebie dwie najlepsze kumpele mają facetów, ale wcale nie czuję się źle wychodząc gdzieś z nimi, bo oni zauważają moją obecność, porozmawiają, pożartują, nie robią niczego na pokaz... ba, nawet czasem zdarza im się, że idą nie trzymając się wcale za ręce... bo doskonale wiedzą, że kochają siebie na wzajem i publiczne okazywanie uczuć nie jest do szczęścia im potrzebne... po co obściskiwać się przy ludziach, gdy można zostawić to na intymne chwile? rozumiem, że można się przytulić, dać buziaka, ale bez przesady, żeby się aż tak do siebie kleić:/
zawsze doceniałam pary, które będąc wśród ludzi widzą też innych... nie tylko siebie...
cici w poniedziałek idzie pierwszy dzień do pracy... tym razem to poważna praca, nie jakieś robienie kanapek czy układanie dokumentów... dlatego się boi... że nie da sobie rady... że nie będzie miała czasu na chodzenie na zajęcia, że nie będzie rozumiała połowy dokumentów po angielsku...
ma tylko nadzieję, że trafi na jakichś życzliwych ludzi w projekcie, którzy będa jej pomagać i odpowiadać na pytania... że przezyje te pół roku w firmie.... i że dostanie zaliczenie z seminarium....
na szczęście jest jeszcze ciekawość i chęc nauczenia się w końcu czegoś "w praktyce"... i jeszcze Coś... Coś innego nie związanego z pracą, co wywołuje uśmiech na twarzy cici i choć odrobinę przyćmiewa myśli o pracy ;)